Βλέπω σχεδόν παντού, στα πάρκα, στα καφενεία, στις πλατείες, στο μετρό και στο δρόμο πρόσωπα αγέλαστα, σιωπηλά και πένθιμα
. Μια σιωπή που περισσότερο βρυχάται υπόγεια, αρθρώνει βουβά, θέλει να μαρτυρήσει ένα ασαφές παράπονο του οποίου η οξύτητα χαρακώνει τις ψυχές: τα χρόνια της "ανεμελιάς" παρήλθαν, λένε οι πολλοί.
Ποιας όμως ανεμελιάς, αναρωτιέμαι; Εδώ και πολλά χρόνια - τόσα όσα χρειάζεται για να αρχίσει να απελπίζεται η ψυχή- ζούμε, στην πλειοψηφία μας, αναβάλλοντας καθημερινά την αληθινή ζωή.
Απολαμβάνουμε μια δάνεια ευδαιμονία, τόσο πληθωρική όσο και απατηλή. Απατηλή, γιατί σκόπευε -και το πέτυχε- να αποσύρει από την συνειδητότητα μας την όποια μνήμη του ζωντανού & ζωοδότη πόνου, σαν να είναι ένα συστατικό της ζωής, όχι μόνο άχρηστο, αλλά και επιβλαβές. Αυτού του πόνου, που πάντα φωλιάζει & φωνάζει μέσα σε κάθε υγιή ανθρώπινη καρδιά, σε κάθε ανθρώπινη καρδιά, που λαχταράει να χρησιμοποιήσει τον πόνο -μικρό & μεγάλο- σαν ευκαιρία για να ξεσκεπάσει και να αποτρέψει τον κατήφορο της θανατηφόρας λήθης, αναζωπυρώνοντας την φλόγα του έρωτα -που συνήθως λανθάνει- και να οδηγήσει την ζωή στον ανηφορικό δρόμο της μεταστροφής: στην μετάνοια.
Τώρα, αντί να δούμε -με την βουλιμία κάποιου που του έλειψε για χρόνια ο έρωτας- την αληθινή ευκαιρία που μας χτυπά όλο και δυνατότερα την πόρτα, τώρα που το ανορίοτο διάλειμμα της ατομικής & συλλογικής μας λήθης επιτέλους τείνει προς ένα τέλος, εμείς, λες και επιθυμώντας- ως αμετανόητα μαστουρωμένοι χρήστες εθιστικών ουσιών- να παρατείνουμε τον ληθαργικό μας ύπνο, μένουμε και θωρούμε αμήχανα, αποσβολωμένοι τους "χειρισμούς" των πολιτικών μας "ηγετών".
Επιμένουμε πεισματικά να θεωρούμε την κρίση της ζωής μας ως ένα αποκλειστικά πολιτικό-κοινωνικό και οικονομικό γεγονός. Και την επίλυση του προβλήματός μας την εξαρτούμε από την παρατεινόμενη δανειοδότησή μας, ή την ηθελημένη μας πτώχευση... Θέλουμε να αρνούμαστε πως η πτώχευση έχει ήδη συμβεί εδώ και πολύ, πολύ καιρό. Και εθελοτυφλούμε στο γεγονός ότι αυτή η "πτώχευση" δεν είναι το πρόβλημα, αλλά, αν αξιοποιηθεί κατάλληλα, είναι η λύση στο πρόβλημά μας...
